Bütün aile toplandık, yollara düştük yine. Bu defa istikamet, memleketti. Trabzon'un bol virajları yolları, bir tarafı yemyeşil ağaçlarla kaplı bir tarafı Karadeniz'in uçsuz bucaksızlığı... Yol kenarlarına saklı cennetlerle dolu bir yer.
Özel arabayla gidiyorsanız eğer ne olursa olsun Uzun Saçlının Yeri'ni es geçmezsiniz. Bir çay içer, sandallara bakıp düşler kurarsınız.
Köydeki evimiz fındıklığın içinde, deniz manzaralı, toplanıp maaile gidilecek genişlikte bir ev. Mısırı kuzinede közleyip, soğuk çorbanı ahşap tabureye oturup içebiliyoruz. Her şey organik! Yemekler kalabalıkla yenilir mantığı geçerli bizde.
Yolda Bolaman beldesinde mola verdik ve bir ailenin işlettiği, manzarası harika olan restaurantta karnımızı doyurduk.
Yol boyunca fotoğraf çektim. Manzara tarifsizdi, güneş yazdan kalma sıcaklığını biraz olsun hafifletmişti.
Eve vardığımızda anneannem ve dedemle kucaklaştık hemen. Zevkli bir yolculuktu. Yeşille mavinin insan üzerinde gerçekten sakinleştiren bir etkisi var. Anneannem yemeği yapmaya başlamıştı.
Yemek sonrası denize karşı şekerli türk kahvemi de dedemin tıngır mıngır çalan radyosundan ruha akan halk müziği ezgileriyle yudum yudum içtim.
Yolunuz düşerse bekleriz...
